در بحث خاستگاه ترمه بافی ذکر شد که پس از اسلام در سده 2 هجری قمری (8 میلادی) عده ای از زرتشتیان ایرانی به هند مهاجرت کرده و در آنجا به «پارسیان» معروف شدند. در بین این مهاجران پارچه بافانی بودند که نقوش ساسانی و فنون متداول بافندگی ایرانی را با خود به هند بردند و در آنجا اشاعه دادند. بسیاری از پژوهشگران ترمه را تداوم سنت ایرانی در هند و حاصل تلاش این مهاجران می دانند.